یک بام و دو هوای مسئولان در الحاق روستاهای پیرامونی، به شیراز/فرمانداری پاسخگو نیست!

خبرنگار گنجینه فارس گزارش می دهد:
 شهر شیراز نیز مانند بسیاری از کلان شهرهای کشور در سال‌های اخیر شاهد افزایش جمعیت و پدیده خزش شهری بوده است، تا حدی که سرریز جمعیتی این کلانشهر، مجبور به کوچ اجباری به مناطق حاشیه‌ای شهر و روستاهایی شده‌اند که از امکانات حداقلی نیز برخوردار نمی‌باشند و همین امر موجب گسترش زاغه نشینی زیر بیخ گوش شهری شده که آوازه فرهنگ و تمدن و گردشگری آن شهره آفاق است.

این گسترش جمعیت تا حدی پیش رفته که جمعیت برخی از روستاهای اطراف شیراز، از بسیاری از شهرهای استان فارس و حتی کشور نیز عبور کرده و بر اساس تقسیمات کشوری می‌طلبد که نام شهر را بر آن نهاد؛اما با نگاهی به وضعیت ساختاری و امکانات موجود در آنها، آنچه که به ذهن متبادر می‌شود تنها دهکده‌ای است که در میان صعب‌العبورترین و دورترین نقاط جغرافیایی قرار دارد.

این در حالیست که وقتی از شهر شیراز حرکت می‌کنی به سمت منطقه قره باغ و روستاهای اطراف آن به ویژه روستای کرونی که تنها یک کیلومتر با شیراز فاصله دارد، انگار از دنیایی به دنیای دیگر پا میگذاری، و همه چیز به نقطه پایان می‌رسد.

 این روستا که با مشکلات مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، رفاهی و... دست و پنجه نرم می‌کند، نیازمند نگاه ویژه مسئولان و همت بلند کسانی است که متولیان اصلی سر و سامان دادن به وضعیت رفاهی مردمان این مرز و بوم هستند.

وارد روستا شده و با اهالی که همکلام شدیم درد دل‌ها و گلایه‌های‌شان مثنوی هفتاد منی بود که فقط هزار و یک شب شهرزاد را نیاز داشت که تا انتها شنیده و دیده شوند.

مرد تقریبا میامسالی که بر روی یک سکوی سنگی ابتدای روستا نشسته بود چندان به مصاحبه تمایل نداشت و به قول خودش چشمش آب نمی‌خورد که این حرفها جایی گفته و منتشر شود.

او می‌گوید سال‌هاست که خبرنگاران و فعالان اجتماعی بسیاری می‌آیند به امید اینکه وضعیت موجود در روستا را ببینند و به گوش مسئولانی برسانند که انگار یادشان رفته این روستا فقط یک دقیقه با شیراز فاصله دارد، روستایی که با حرکت از سوی میدان قهرمانان شیراز تا ورودی روستای کرونی کمتر از یک کیلومتر مسافت است اما تفاوت در توزیع امکانات، از زمین تا آسمان است.

او که تمایلی به معرفی خودش ندارد تنها اشاره به حرفه‌اش که روزگاری معلمی بوده می‌کند و می‌گوید: سال‌هاست به عنوان یک معلم در نقاط مختلف استان فارس خدمت کرده‌ام؛ اما به سختی می‌توان باور کرد که روستای ما که کمترین فاصله را با مرکز استان دارد این همه از امکانات بی‌بهره باشد.

آقای کشکولی بنگاه‌دار محله نیز دل پری از کوچه پس کوچه‌های خاکی و وضعیت بهداشتی روستا دارد.

او می‌گوید که بهتر است روزهای بارانی سری به اینجا بزنید. کافیست اندکی باران ببارد، تا کوچه‌های خاکی این روستا دیگر قابلیت تردد نداشته باشد، مشکلی که سالهاست از سوی رسانه‌ها مطرح می‌شود، اما هنوز چاره‌ای برای رفع آن در نظر گرفته نشده است.

محمودی یکی دیگر از اهالی روستا از کمبود فضای آموزشی، فقدان سایت زباله و پسماند، عدم نظارت صحیح و مستمر بهداشتی و هزار و یک مشکلی سخن می‌گوید که سالیان سال است گریبان مردم منطقه "فره باغ" به خصوص روستای کرونی را گرفته است.

 خانم مرادی هم از قطعی آب به مدت طولانی که باعث ایجاد مشکلات فراوانی برای آنها شده است، از ناامنی به دلیل فقر و تنگدستی و همچنین تعداد زیاد اتباع خارجی (افغانی )که در آن منطقه زندگی می‌کنند که باعث ناامنی بیشتر و ایجاد مشکلات زیادی برای آن‌ها شده، گلایه می‌کند و می‌گوید: 
 عدم رسیدگی به کوچه مخابرات با وجود تخصیص بودجه برای رفع مشکلات آن، از دیگر مشکلاتی است که هیچ توجهی به آن نمی‌شود.

آسفالت بی‌کیفیت و خراب، عدم آسفالت بعضی از کوچه‌ها و خاکی بودن منطقه، نبودن بهداشت مناسب که باعث ایجاد بیماری‌های زیادی برای ساکنین شده و وجود یک درمانگاه که جوابگوی نیاز تعداد زیاد مراجعه کنندگان نیست، از دیگر مشکلات مردم منطقه کرونی است. که روزانه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

گرچه با گشتی کوتاه در منطقه قره باغ و روستاهایی همچون کرونی، شاپورجان، کیان‌آباد  سلطان آباد و روستاهای اطراف شهر شیراز  که کمترین فاصله را با این کلانشهر دارند، می‌توان دریافت که تا چه حد از کمبود امکانات و مشکلاتی رنج می‌برند، اما همچنان این ابهام باقیست که چرا پس از بارها مطرح شدن این موضوعات و مشکلات در رسانه‌های متعدد استان فارس هنوز هم مسئولان ارشد استان، فرمانداران، استانداران و شهرداران کلانشهر شیراز با نگاهی خنثی و حرکتی حلزونی از کنار این مشکلات گذر می‌کنند.  

شاید یکی از عمده‌ترین موضوعاتی که می‌توان در این بی‌نظمی و عدم رسیدگی به روستاهای اطراف شیراز به آن اشاره کرد دوگانگی در تصمیمات مسئولان ارشد استان و تعدد نظرهایی است که هر یک از شهرداران و فرمانداران این کلانشهر و حتی نمایندگان شهر شیراز در الحاق یا عدم الحاق این روستا به شهر شیراز با یکدیگر دارند.

به طور مثال جعفر قادری نماینده مردم شهرستان‌های شیراز و زرقان در مجلس شورای اسلامی، بر این باور است که بر اساس تبصره ۲ ماده ۳ قانون«تعاریف محدوده و حریم شهر، روستا و شهرک و نحوه تعیین آنها» و ماده ۴ قانون «تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری» در صورتی که جمعیت یک روستای واقع در حریم شهر از ۱۰ هزار نفر تجاوز کند، این روستا به عنوان یک منطقه متصل و یا منفصل، به شهر ملحق خواهد شد. که با این تفاسیر منطقه قره باغ و بسیاری از روستاهای اطراف شهر شیراز شامل این قانون و تبصره خواهند شد.

اما از سویی متولیان امور شهری و شهرداری بر این باور هستند که باید تمام زیرساخت‌ها، امکانات و بودجه لازم برای الحاق این روستاها به کلان شهر شیراز مهیا باشد تا بتوانند از عهده مدیریت امور شهری آن برآیند. حال سوال اینجاست که تا کی مردمان این منطقه باید در اوج کمبود رفاهیات اولیه زندگی و معضلات ریز و درشتی که هم با سلامت جسم و هم روان آنها درگیر است دست و پنجه نرم کنند تا نظرات متولیان امر همسو شود و شاید گوشه چشمی به روستایی کنند که زیر بیخ گوش کلان شهر شیراز در اوج فقر و محرومیت به زاغه نشینی مشغولند؟

به منظور پاسخ به این سوال و پیگیری مشکلات این منطقه و روستاهای پیرامونی و مصاحبه با فرماندار، چندین بار با روابط عمومی فرمانداری شیراز تماس گرفتیم که متاسفانه نتیجه‌ای حاصل نشد.

 خبرنگار پایگاه خبری گنجینه فارس در گزارش‌های بعد به سراغ استاندار فارس، فرماندار، شهردار و نمایندگان شهر شیراز در مجلس شورای اسلامی خواهد رفت تا شاید برای حل مشکلات مردمان این منطقه و روستاهای شبیه آن تصمیماتی اتخاذ شود.

گزارش اختصاصی: سمیه رعیتی

پایان پیام / 8108