جذابیت های گردشگری عشایر:

اساس گردشگری عشایری بر پایه ی محیط زیست، فعالیت های روزمره ی معیشت عشایری و فرهنگ مختص جامعه ی عشایری است که زمینه ی تفریح و کسب تجربه ای متفاوت را برای گردشگران فراهم کرده و برای جامعه ی محلی موجب کسب درآمد بیشتر، اشتغال زایی، آشنایی با فرهنگ های دیگر و ... می شود. این موارد نشان دهنده ی رابطه ی قوی بین گردشگری عشایری با توسعه ی پایدار است. توسعه ی پایدار گرشگری عشایری سبب احیای فرهنگ های محلی و سنتی، تشویق فعالیت های جمعی، افزایش درآمد، ایجاد منابع جدید درآمدی، حفظ محیط طبیعی، فرهنگی و اجتماعی مناطق عشایرنشین شده و از مهاجرت جمعیت عشایری به مناطق دیگر جلوگیری خواهد کرد. جامعه ی محلی جزء مهمی از مقصد بوده و نقش آنها در توسعه ی یک مقصد نمی تواند نادیده گرفته شود. فعالیت های مختلف مانند آداب و رسوم، مراسم و جشنواره های فرهنگی می تواند به عنوان یک محصول گردشگری برای ترویج گردشگری در مقصد مورد استفاده قرار گیرد. فرهنگ های محلی، میراث و جشنواره های فرهنگی، محصول منحصر به فرد و جدیدی از دید گردشگری است، زیرا مقصدهای مختلف دارای انواع مختلف فرهنگ ها، میراث و جشنواره های فرهنگی هستند. بنابراین بسیار مهم است که در روند  توسعه ی گردشگری جوامع میزبان را جهت دریافت حمایت آنها مورد لحاظ قرار دهیم.  

   از جذابیت جوامع عشایری در کشورهای دارای این ظرفیت جهت جذب گردشگران و کسب درآمد و مبادله ی ارز برای جوامع محلی استفاده می گردد. در عین حال، این نوع گردشگری به یک نیروی قدرتمند برای تقویت هویت گروه های قومی و عشیره ای تبدیل شده و فر صت های قابل ملاحظه ای برای نشان دادن فرهنگ جوامع محلی و احیای سنت ها، زبان ها و غرور فرهنگی ارائه می نماید.  
    نواحی عشایری عموما  از سطوح درآمدی پائین، عدم اشتغال به فعالیت های مختلف اقتصادی به غیر دامپروری، توسعه ی کم زیرساخت ها، کاهش جمعیت به دلیل مهاجرت به شهرها، کاهش نیروی کار و عدم وجود سیاست توسعه ی اقتصادی مشخص رنج می برند، توسعه ی گردشگری در این مناطق می تواند به کاهش و از بین بردن مشکلات کمک کرده و زمینه ساز رشد اقتصادی، متنوع سازی فعالیت های اقتصادی این مناطق، ایجاد اشتغال و کسب درآمد، کاهش مهاجرت های خارجی و امکان جمعیت پذیری از طریق مهاجرت معکوس، بهبود زیرساخت ها و موارد دیگر شود. گردشگری بعنوان راهبردی برای توسعه ی نواحی عشایری تفکر نسبتا جدیدی است که سیاستگذارن به اهمیت آن پی برده و از آن برای توسعه ی متوازن منطقه، ایجاد درآمد و اشتغال و ... با استفاده از جذب گردشگر، مخصوصا گردشگران بین المللی استفاده می نمایند.  
گردشگران عشایری، به دنبال تماس چهره به چهره با مردم بومی و محلی بوده و نیز کسانی را شامل می شود که به دنبال تجربه ی مستقیم فرهنگ میزبان و محیط زیست هستند. فرهنگ جامعه ی میزبان جاذبه ی اصلی این نوع گردشگری است. در بسیاری از مناطق از این نوع گردشگری به خاطر نقش آن در حفاظت از ساختار فرهنگی، منابع طبیعی و فرهنگی و تأثیرات مثبت اقتصادی آن استقبال شده است.

پایان پیام / 5904