آزمون سخت رئیس جمهور از متولیان فرهنگی کشور/ سوال دغدمندان فرهنگی فارس از شورای فرهنگ عمومی استان؟

یادداشت تحلیلی انتقادی

دیروز در جلسه شورای فرهنگ عمومی کشور صحبت های خود اعضای شورا نیز موید همین سیاست ها ی کلی رئیس جمهور بود اما گله خود آنها هم عدم وجود ضمانت اجرایی و سلیقگی عمل کردن ها بود.

ابتدا نگاهی بیندازیم به مهمترین نکاتی که رئیس جمهور مطرح نمودند:

اجرای اسناد فرهنگی کشور مدیریت با کفایت و مرد عمل میخواهد

رئیس جمهور بهانه کمبود بودجه، نیروی انسانی و فقدان طرح و برنامه را در راه ارتقا فرهنگ کشور پذیرفتنی ندانست و اظهار داشت اسناد فرهنگی و تئوری ها نگاشته شده اند و اکنون زمان عمل و اجراست و اجرا مرد میدان و مدیریت باکفایت می طلبد.

نگاه های فرهنگی 85 میلیونی باشد

رئیس جمهور در بخشی از سخنان خود با اشاره به آسیبهای اجتماعی کف میدان گفت قرار نیست با دولت ما آمارها کمی جابجا شود؛ گزارشات آماری خوب است اما ما کف جامعه را می‌بینیم، باید مشکلات ریشه ای حل شوند. وی افزود اکنون تولیدات محتوایی متناسب با تهاجم فرهنگی نیست. شاید گروهی از مردم نه دوست داشته باشند رسانه ملی ببینند و نه به نماز جمعه بیایند، وظیفه شما این است که متناسب با سلیقه همه آنها تولید محتوا انجام دهید.

با حضور پلتفرمهای خارجی در کشور مخالف نیستم

آیت الله رئیسی در پاسخ به انتقاد یکی از اعضای شورا مبنی بر درنظر گرفتن شرع و عرف در کنار یکدیگر در سیاستگذاری های فرهنگی برای حفظ سرمایه اجتماعی و ارتقا فرهنگ شهروندی دیجیتال به جای تمرکز بر فیلترینگ و همچنین استفاده از تکنولوژی آموزشی در بازتولید ارزش ها، همه این موارد را تایید و تصریح کرد قبلا هم به این موضوع تاکید کرده ام که با حضور پلتفرمهای خارجی در کشور مخالف نیستیم تنها شرط ما این است که در کشور ما دفتر داشته باشند و پاسخگوی عملکرد خود باشند.

رئیسی گلایه های عمیقی نیز در بحث فرهنگ داشت که تیتروار به آن اشاره می کنم

-تولیدات محتوایی ما در جنگ روایت ها کافی نیست

-رمز موفقیت شوراهای فرهنگ عمومی مردمی عمل کردن است و تسهیلگری برای استفاده از ظرفیت های مردمی نه تصدی گری خود شورا

-از مشکلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی عبور نکنیم و نگاه حل مساله به آنها داشته باشیم

-حل همه مسائل کشور درون خود کشور(بخوانید خود استانها) است

-نگاه همگرایی و اتحاد بین متولیان فرهنگی وجود داشته باشد

 -تاکید میکنم ادامه راه شهدا به معنای امیدآفرینی در جامعه است تولید محتواها به این سمت باشد

-از داشته های تمدنی سرزمینمان صیانت کنیم

-برای ضمانت اجرایی تصمیمات فرهنگی از اتاق های فکر و هیات های اندیشه ورز استفاده کنیم

اگر لازم است جایی شوراهای فرهنگ عمومی نسخه اقتصادی هم ارائه بدهند ما پذیراییم زیرا فرهنگ یک مقوله چند وجهی است

این ها تاکیدات بالاترین مقام اجرایی رسمی این کشور است، مقام معظم رهبری نیز که بارها طی سالیان اخیر مواضع فرهنگ عمومی کشور را تبیین نموده اند اکنون سوال مردم و دغدغه مندان فرهنگی این است که مشکل کجاست که خروجی ها با سیاست گذاری ها همخوانی ندارد؟

تصمیمات سلیقه ای که پیامدهای منفی و ضد فرهنگی آن تا سالها بر پیشانی فرهنگ کشور باقی می ماند از کجا می آیند!

چرا بودجه ها آنجا که باید مصرف نمیشوند و همواره برای طرح های درست و ریشه ای بودجه وجود ندارد؟

چرا برخی طرح های موثر فرهنگی سالها در پیچ و خم های اداری باقی می مانند و دچار موانع اجرایی میشوند اما برخی طرح های ضد فرهنگی به سرعت اجرا میشوند؟

چرا برای ظاهر و عکس و پوستر و پرچم که زیادی اش در مخاطب زدگی ایجاد میکند همیشه بودجه وجود دارد اما برای طرح های محتوایی افراد از هفت خوان باید عبور کنند؟

اصولا تعریف و تشخیص فعالیت فرهنگی موثر با چه کسانی است؟

چه مرجع و تفکری صلاحیت بررسی طرح های فرهنگی را دارد؟

چرا مخاطب 85 میلیونی برای طرح ها لحاظ نمیشود؟

چرا قبل از اجرای پروژه ها پیوست رسانه ای، جامعه شناسی، مخاطب شناسی و اقناع افکار عمومی وجود ندارد؟

چرا از ظریفیت عظیم تمدنی و میراثی در کلان پروژه ها استفاده نمیشود؟

چرا دستگاه های فرهنگی هر کدام جزیره ای فعالیت میکنند؟ و کدام مرجع باید آنها را با هم هماهنگ نماید؟

 اگر شخص یا دستگاهی در زمینه فرهنگی خطا کند معیار سنجش کجاست و کجا باید پاسخگوی اعتمادهای از دست رفته از دین و انقلاب باشد؟

چرا برای ساخت تمثال شهدا که مخاطب نسل جدید با آن ارتباط برقرار نمیکند میلیاردها تومان هزینه میشود ولی برای تولیدات محتوایی برای ادامه راه شهدا و امیدآفرینی و نشاط در جامعه بودجه نیست؟

چرا در برنامه ریزی ها نگاه یک تفکر خاص غالب است و به خرد جمعی توجهی نمیشود؟

چرا دلخوشیم به گزارشات و رویدادهای کوچک که اساسا عموم مردم از آن سهمی ندارند و در فضای دیگری سیر میکنند؟

 گره کجاست که با وجود همه این تاکیدها حال فرهنگ جامعه ما اینقدر بد است و آسیب های اجتماعی در جامعه بیداد میکند؟

به نظر می‌رسد همانطور که رئیس جمهور نیز دیروز تاکید کردند مشکل فرهنگ ما مدیریتی است و نیازمند یک مدیریت واحد اما چند سوال درباره این مدیریت واحد!

دیروز درخواست شورای فرهنگ عمومی استان فارس از ریاست جمهوری این بود که به استانها اختیارات داده شود تا خودشان تصمیم گیرنده باشند اکنون سوال اینجاست که اگر قرار است مدیریت واحد و چند وجهی برای مشکلات فرهنگی اعمال شود چه نگاه هایی قرار است ملاک قرار گیرند؟ آیا باز هم قراراست به عکس و تمثال و پرچم بسنده شود یا ریشه ها ملاک قرار گیرد؟ آیا روزی میرسد عقلای فرهنگی این شهر سر یک میز بنشینند و تعیین سیاستها با نگاه جمعی انجام پذیرد؟ تکلیف کلان پروژه های معطل مانده پشت پیچ و خم های اداری را چه کسی تعیین میکند؟ قرار است توجهی به آنها شود یا مثل سرمایه گذاران آنها نیز بساطشان را جمع کنند و به استانهای دیگر مهاجرت کنند؟

آقای شورای فرهنگی عمومی استان آیا قرار است ماهانه اعضا جمع شوند و دلخوش باشند که ما نقشه مهندسی فرهنگی نوشتیم و در این انفعال دوباره کلیپی از جایی در بیاد و چند روزی هیاهو شود و با بازداشت و تعلیق چند مدیر و برگزاری تجمع اعتراضی مدتی در سطح ملی و بین المللی سر زبانها بیفتیم و عده ای سوء استفاده کنند و در آخر مشکلات مردم به فراموشی سپرده شود؟ یا قرار است کار اساسی انجام گیرد؟

پایان پیام / 203