روایتی از صدای سنج و طبل‌هایی که عاشقانه از حسین می‌گویند؛ تراژدی کربلا در عصر جدید

محرم امسال روایتگر تراژدی تلخ کربلا در عصر امروز و شقاوت یزیدیان و حرمله‌هایی است که سال‌هاست با کودک کشی حقانیت حسین را به جهانی ثابت کرده‌اند.

نویسنده: سمیه رعیتی

به گزارش خبرنگار گنجینه فارس، شنیده بودم که محرم امسال با دیگر سال‌ها متفاوت است و مردم شاید از ترس حمله دشمن تکیه‌ها را خالی و هیئت‌ها را تنها بگذارند به همین منظور گذری کوتاه در کوچه پس کوچه‌ها خیابان‌ها و موکب‌های شهر شیراز زدم و آنچه که دیدم تفاوتی چشمگیر با دیگر محرم‌ها بود؛ اما تفاوتی ملموس که نشان از غیرت و مردانگی ملتی است که به دنیا ثابت کرده‌اند اهل کوفه نیستند تا علی و حسین زمانه را تنها بگذارند.

گوشه و کنار شهر را که نظاره کردم جز عشق به حسین و دفاع از وطن حکایت دیگری نبود؛ به چشم خود دیدم که این شب‌ها شهر حال و هوای دیگری دارد، پرچم‌هایی برافراشته با نام یا حسین، یا حضرت زینب، یا قمر بنی هاشم و یا مهدی ادرکنی در دستان کوچک و بزرگ بر فراز آسمان حکایت دیگری دارند.

به یکباره از دور صدای دمام زنی هیئتی توجهم را جلب کرد جلوتر رفته و جماعتی را دیدم که کوچک و بزرگ زن و مرد پیر و جوان گِرد کاروان نمادین حسین(ع) جمع شده با پرچم‌هایی در دست و به سبک سنت و آداب شهر و دیار خود یعنی بوشهر در حال عزاداری در یکی از خیابان‌های شهر شیراز بودند.

پرچم‌ها و صدای طبل و دهل و دمام زنی، امسال حکایت ایستادگی مردمی را روایت می‌کند که فقط در سوگ حسین و یارانش ننشسته‌اند؛ محرم ۱۴۰۴ تنها یادآور رشادت‌های عاشورا نیست بلکه امتداد روح بزرگ حسین در عصر امروز است که در خون مردم ایران جریان یافته و ملتی را به خیابان‌ها کشانده که می‌خواهند به دنیا بگویند ما با احساسی متفاوت آمده‌ایم تا به جهانیان بگوییم کربلا نه فقط در تاریخ، بلکه این روزها در گوشه گوشه این سرزمین دوباره تکرار شده و نه تنها یک یزید و شمر و حرمله، بلکه یزیدیان و حرمله‌های بسیاری در کمین نوزادان دو ماهه، کودکان سه ساله و علی اکبرهای نوجوان ما نشسته‌اند.

هر سال محرم که می‌شود پرچم‌های سیاه از بالکن‌ها و سردرِ خانه‌ها، آویزان شده‌ و بوی اسپند و گلاب از هر گذرگاه می‌وزد در این شب‌ها، شهر فقط سیاه‌پوش نیست؛ دل‌ها نیز در سوگ کربلا سرشار از اندوه و در عین حال، مملو از امیدند.

چهره‌ها هر چند سوگوارند؛ اما در پس اشک‌هایشان نوری از ایمان موج می‌زند. نوری که در روزهای سخت اخیر، پناه دل‌ها شد و ملت را در برابر طوفان بلا ایستاده نگه داشت تا به جهان ثابت کند که ایران حسین همیشه پیروز است.

آری محرم امسال، بهانه‌ای شده برای زنده نگه داشتن آرمان‌هایی که هیچ‌گاه فراموش نمی‌شوند در خانه‌ها، سفره‌های نذری گسترده شده‌اند، نه از سر رفاه، بلکه از دل ارادت. مردمی که خود در تنگنای معیشتی‌اند، باز هم برای حسین، برای علمدار، برای زینب، دست در جیب می‌برند و نذری پخش می‌کنند نه فقط برای گرفتن حاجت، بلکه برای ادا کردن دین، برای گفتن اینکه هنوز هم مسیر حسین زنده است و ادامه دارد.

همه جا حال و هوای دلدادگی دارد شیراز هم در سایه نام مبارک احمد ابن موسی شاهچراغ (ع) یکپارچه حسینی شده، اما نه با شعاری سطحی، بلکه با شعوری عمیق شعوری که در دل مقاومت متولد شده و حالا با محرم پیوند خورده و هیئت‌ها سنگری شده‌اند برای حفظ روحیه‌ای که دشمن نتوانست خاموشش کند.

مادری می‌گفت: فرزندان نوجوان ما و نسل جدید، شاید کربلا را در کتاب‌ها خوانده باشند و چندان برایشان ملموس نبوده ولی حالا با حمله وحشیانه دشمن به کودکان و زنان بی‌گناه این سرزمین، آن را در واقعیت زندگی‌شان  لمس کردند؛ آنجا که وطن زیر حمله بود و پدرانشان همچون یاران حسین در عاشورا مردانه ایستادند و از وطن دفاع کردند.

مسئول یکی از هیئات مذهبی شیراز میگوید: در شب‌های محرم، استان فارس و شهر شیراز هم همچون دیگر نقاط کشور، سراسر یک حسینیه می‌شود، از محله‌های مدرن و بالا شهر گرفته تا خانه‌های گلی و محله‌های پایین، یکصدا نوای حسین (ع) می‌آید صدایی که نه‌تنها نوای سوگ، بلکه فریاد آزادگی و ایمان است.

آقای کشاورز معتقد است که مردم، با سینه‌هایی پرشور و دل‌هایی سرشار از باور، در این شب‌ها یک‌بار دیگر با کربلا عهد بستند، عهدی که می‌گوید اگر دشمن حمله کند، ما نیز چون عاشورائیان ایستادگی می‌کنیم؛ با دست‌های خالی، اما دل‌هایی سرشار از عشق به وطن همواره پای اعتقادات و باورها و کشورمان ایستاده‌ایم.

و اکنون با این گفتگوها خوب که گوش میکنم می‌بینم صدای سنج و طبل و دمام‌زنی عزادران، امسال شور و حالی متفاوت تر از هر سال دارد.