جشن فرودینگان خجسته باید

جشن فروردینگان خجسته باد

فروردین نام نخستین ماه از سال ایرانی و نيز نام نوزدهمین روز از هر ماه است و نوزده فروردین که نام روز و ماه یکی می شود را جشن فروردینگان می نامند فروردین از دو بخش فرور و دین تشکیل شده است و معنی این دو بخش اندکی زیاد است
فروهر که گویش اوستایی آن فره وشی است در فارسی فرورد است و آن یکی از نیروهای پنجگانه انسان است بر پایه اعتقاد ایرانیان انسان پنج نیرو دارد که نخستین آن اهو است و آن جان و نیروی زندگانی و گرمای تن است این نیرو با تن انسان آفریده می شود و با مرگ از بین می رود
دیگر نیرو دین است که معنی وجدان و ضمیر آگاه و الهی ست این نیرو در هنگام آفرینش تن در انسان وارد می شود و پس از مرگ با او به جهان مینویی می رود و فنا پذیر نیست و در آن جهان برای نیکوکاران به صورت دختری زیبا در برابرشان پدیدار می شود و برای گناه كاران به صورت زنی زشت
نیروی دیگر در پهلوی بود و در فارسی بوی ناميده می شود و وظیفه اش تنظیم کارهای بدن و هوش و حافظه است
دیگر نیرو روان انسان است و چون این نیرو با جان و دین و بوی نیکی و بدی را به اراده خود برای آدمی انتخاب می کند بنابراین مسئول تمام نیکی ها و بدی های انسان است و سه روز پس از مرگ به آن جهان می رود تا پاداش نیکی یا بدی خود را ببیند
و سرانجام نیروی پنجم فروهر یا فرورد است و آن نگهبان آدمی است و در انسان و همه آفریده ها موجود است حتی فرشتگان و خداوند نیز دارای فروهر می باشند و همین فروهر است که پیش از جهان مادی آفریده شده و پس از مرگ پاک به سوی پروردگار می رود و خوبی و بدی تن و روان را در پاکی او راهی نیست
در اعتقاد ایرانیان تمام فروهرها پیش از جهان مادی آفریده شده اند و پس از آن جهان مادی به وجود آمد و فروهران یک یک به زمین می آیند و در تن و روان آفریده ها جای می گیرند و پس از مرگ نزد خداوند باز می گردند
ابوسعید در اسرار التوحید می گوید: خداوند تعالی پیش از کالبدها جان ها را به چهار هزار سال بی آفرید و در محل قرب بداشت و آنگاه نوری بر ایشان نثار کرد و او دانست که هر جانی از آن نور چه نصیب یافت و این نصیب ایشان را نواخته می داشت تا در آن نور می آسودند و در آن پرورده می گشتند و کسانی که در این دنیا با یکدیگرشان انس و قرار است و اینجا با یکدیگرشان نزدیکی بوده باشد و اینجا دوستدار یکدیگر باشند ایشان را دوست خدای گویند و در آن باشد که برای خدای یکدیگر را دوست دارند آنگاه هر که خدای را جوید بدان طلب به یکدیگر بوی برند.
البته در کتاب های پیش از اسلام دنیای جهان فروهرها را سه هزار سال گفته اند ولی باقی روایت همین است که ابوسعید هم می گوید
و در پایان بنا بر اعتقاد ایرانیان فروهرهای درگذشتگان در پنج روز پایانی سال و پنج روز آغازین سال به زمین و به دیدار بازماندگان می آیند و در همین روزهاست که ایرانیان نوشیدنی و خوراکی بر پشت بام ها می گذارند و به شادی روزگار می گذرانند تا فروهرهای باز آمده شادی ایشان را ببینند و شاد شوند پس جشن فروردینگان در واقع جشنی است برای شادی فروهرها که با جشن نوروز آریایی هم زمان است
ابوریحان در آثار الباقیه می گوید در نوزدهم فروردین است که آن را نوروز انهار یعنی نهرها می گویند و در آب های جاری عطر و گلاب می ریزند
برهان می گوید: نیک است در این روز به اعتقاد پارسیان جامه نو پوشیدن و دیدن گله و رمه
آتورپات می گوید: فروردین روز سوگند مخور و آن روز یزش فروهران کن تا خوشنود شوند
یزش یعنی عبادت و پرستش و نماز خواندن و این واژه همان است که جشن از آن مشتق می شود زیرا به اعتقاد ایرانیان عبادت خداوند همواره جشن است و برخورداری از نعمت هایی که اهورامزدا به ایشان داده و سپاسگذاری از نعمت ها
جشن فروردینگان خجسته باد
برگرفته از کتاب زروان
نوشته فریدون جنیدی
آیین های ایرانی را پاس بداریم